Zonnebeke verwoest / heropgebouwd (Bron : ‘Het Zonneheem’ nr 01 jaargang 2020)

De Langemarkstraat in volle opbouw in 1923 met centraal bovenaan ‘Spoorlijn 64’.

Zonnebeke wordt in oktober 1914 meegezogen in de allesverwoestende Eerste Wereldoorlog.
Op 20 oktober worden de inwoners geëvacueerd. Britse en Franse soldaten kunnen het Duitse leger niet tegenhouden en het dorp valt in Duitse handen.
Tijdens de slag bij Passendale in 1917 nemen de Britten Zonnebeke in en wordt het volledig met de grond gelijk gemaakt.
Na een korte Duitse bezetting, bevrijdt het Belgisch leger uiteindelijk op 28 september 1918 het dorp.

Wanneer de eerste bewoners in 1919 terugkeren, vinden ze werkelijk niks terug. De streek ziet eruit als een troosteloze woestenij, tussen de boomstronken tiert het onkruid welig en overal liggen ondergelopen bomkraters en hoopjes puin.
De eerste pioniers beredderen zich met wat voor handen is. Bunkers, schuilplaatsen en hutten bieden een eerste onderdak.
In februari wordt de eerste noodwoning gebouwd nabij Broodseinde.

De jonge priester G. Lammens beschrijft de situatie als volgt ; “…de toestand, hoe teneerdrukkend hij ook is, geeft me toch de hoop tot herleven.
Onze zo bloeiende gemeente kan niet begraven blijven. Met noeste vlijt zullen wij werken voor de terugkeer, voor de ontginning en de heropbouw…”
Tegen eind 1919 telt Zonnebeke 217 inwoners, tientallen noodwoningen en een noodkerk.

Tegen eind de jaren ’20 was de wederopbouw grotendeels voltooid. Deze wederopbouw bepaalt tot op vandaag het uitzicht van de Westhoek.